Ο φίλος μου γύρισε ενθουσιασμένος από το ταξίδι του στη Γαλλία και όταν συναντηθήκαμε, άρχισε να μου μιλάει με θαυμασμό για τις Γαλλίδες!!!
Άκου τι έγινε, μου λέει …
Είμαι όλος αυτιά του λέω …
Κατεβαίνω στο μπαρ του ξενοδοχείου και χαζεύω στην τηλεόραση.
Όμως, από γαλλικά δεν ξέρω ούτε λέξη και μου την έχει σπάσει άγρια.
Βλέπω απέναντι μία ωραία γυναίκα. Την κοιτάζω, με κοιτάζει, αλλά …
Αφού δεν ξέρω να πω τίποτα, παίρνω ένα χαρτί και ζωγραφίζω ένα φλυτζάνι.
Της το δείχνω και, σκέτη γάτα, ρε παιδί μου, κατάλαβε… ότι της πρότεινα να πάμε για καφέ …
Πάμε σε μια καφετέρια και πίνουμε τον καφέ μας.
Την κοιτάζω, με κοιτάζει, αλλά …
Πέρασε η ώρα, νιώθω ότι θέλει να φύγουμε, εγώ δεν θέλω να την χάσω.
Παίρνω μία χαρτοπετσέτα και ζωγραφίζω ένα πιάτο και ένα μαχαιροπίρουνο.
Σκέτη γάτα, ρε παιδί μου, κατάλαβε ότι της πρότεινα να πάμε για φαγητό …
Πήγαμε, φάγαμε, ήπιαμε κρασί Μπορντώ κλπ, πέρασε η ώρα …
Κακό πράγμα φίλε μου, να μην ξέρεις να πεις δύο λόγια …
Δεν ήθελα να την χάσω, όταν κατάλαβα ότι έπρεπε να φύγουμε.
Ζήτησα τον λογαριασμό και ζωγράφισα στο χαρτί ένα ποτήρι.
Σκέτη γάτα, ρε παιδί μου, κατάλαβε ότι της πρότεινα να πάμε για ποτό …
Πήγαμε, ήπιαμε ένα ποτό, ήπιαμε δύο, ακούσαμε μουσική, πέρασε πολύ η ώρα
και τότε παίρνει ένα χαρτί η γυναικάρα και μου ζωγραφίζει ένα κρεβάτι …
Τρελάθηκα φίλε μου!!!
Σκέτη γάτα, ρε παιδί μου.
Πού κατάλαβε, ρε φίλε, ότι είμαι επιπλοποιός ;