Ο γιος του παπά της ενορίας μόλις πήρε την άδεια οδήγησής του και ρώτησε τον πατέρα του αν θα μπορούσε πλέον να οδηγεί το αμάξι της οικογένειας.
Μόλις το ακούει ο παπάς, του λέει: «Ακου γιε μου, θα κάνουμε μια συμφωνία: Οταν περάσεις όλα τα μαθήματα που χρωστάς στη σχολή σου, βγάλεις το σκουλαρίκι και κόψεις τα μαλλιά σου, θα σου δώσω το αμάξι».
Περνάει, λοιπόν, κανένα δίμηνο και ο γιος ξαναρωτάει τον πατέρα του για το αμάξι, οπότε ο πατέρας του του λέει: «Ξέρεις, γιε μου, είμαι πολύ περήφανος για σένα! Στην εξεταστική πέρασες όλα τα μαθήματα, έβγαλες το σκουλαρίκι, αλλά δεν έκοψες τα μαλλιά σου!». «Ξέρεις, μπαμπά», απαντάει ο γιος, «το ξανασκέφτηκα αυτό και είδα ότι και ο ίδιος ο Χριστός και οι μαθητές του είχαν μακριά μαλλιά...».
Και συμπληρώνει ο πατέρας του: «Ναι, και όπου πήγαιναν, πήγαιναν με τα πόδια!».
Ο μικρός Νικόλας προσεύχεται: «Θεέ μου, κάνε να είναι η Θεσσαλονίκη η πρωτεύουσα της Ελλάδας». «Γιατί χρυσό μου;», τον ρωτά η μαμά του που τον άκουγε. «Γιατί έτσι έγραψα στο διαγώνισμα της Γεωγραφίας», απαντά εκείνος και πέφτει αμέσως για ύπνο.